Acclimatiseren in Bangkok

acclimatiseren werkw.Uitspraak:   [ɑklimati'zerə(n)] wennen aan een andere omgeving (en klimaat).

Na een reis van Amsterdam naar Mumbai (8 uur) en van Mumbai naar Bangkok (4,5 uur) ben ik door verschillende tijdzones gevlogen, heb ik niet kunnen slapen, op gekke tijdstippen gegeten, moeten rennen voor mijn tweede vlucht, moeten hopen of mijn bagage aan zou komen door alle tijd nood ivm een latere vertrek op Schiphol en ben ik vervolgens om 8:00 uur s’ochtends met bagage en al in Bangkok aangekomen. Geen idee of ik nu honger heb, moe ben, dorst heb, het warm of koud heb. De airco’s staan hier namelijk op standje vrieskist en de zon op standje crematorium. Je herkent het wel, van reizen ben je gewoon altijd even in de war. Het is dus tijd om even te acclimatiseren, wennen aan een nieuwe omgeving, en een nieuw klimaat. 

Acclimatiseren - temperatuur: Dat klimaat bevalt me goed, het is hier 34 graden en ondanks dat het zweet me aan alle kanten uitbreekt geniet ik er met volle teugen van. Zelfs met een backpack van 10 kilo (wat ligt schijnt te zijn vergeleken met andere backpackers die ik spreek) op mijn rug, en een rugtas aan de voorkant van mijn bovenlijf loop ik door een overvol Bangkok met een lach van oor tot oor, een straatje in naar mijn eerste Hostel. 

Acclimatiseren - insmeren: Eenmaal ingecheckt, omgekleed en uitgepuft van de wandeling zit ik met een koud drankje in de tuin van mijn hostel en komt er een meid op me af: ‘Hoi, Nederlands toch? Wil je mijn rug even insmeren?’ Er ontstaat een kleine discussie met mezelf. Ik heb een bloed, bloed hekel aan insmeren, mensen die mij goed kennen weten dat ik dat eigenlijk liever niet doe, en bij de kinderdagverblijven waar ik voorheen werkte altijd wel een stagiaire wist te strikken voor de momenten waarop kindjes echt de tuin niet in konden zonder een vies, plakkerig laagje zonnenbescherming. Maargoed, ik ben aan de andere kant van de wereld, helemaal alleen, en moet even vriendjes maken. Dus hoor ik mezelf zeggen: ’ja, natuurlijk! Hi, ik ben Rachèl, ben je vandaag aangekomen?’ 

De meid, wiens rug ik sta in te smeren heet Sophie en vraagt of ik mee ga om een boottochtje te maken over de rivieren van Bangkok. Voor ik het weet zit ik in een tuk-tuk, hebben we nog een Nederlander mee gevraagd en hebben we de eerste boodschapjes gehaald bij de 7/11 (kleine supermarktjes met vele westerse artikelen, waardoor je toch nog een paar bekende boodschapjes kunt doen). 

Acclimatiseren - eten en drinken: Naast de mooie tocht op het water langs allerlei tempels, kleine scheve huisjes op palen, en langs vele Thaise mensen die allemaal geld aan je willen verdienen, moet er natuurlijk ook gegeten worden. Dat doen we op Khoa San Road, de bekende straat met kroegjes, restaurantjes en vele winkeltjes In Bangkok. De eerste cocktails, en ook de eerste keer Pad Thai (bekend Thais gerecht met groentes, kip/beef/tofu of vis, en rijst), worden moeiteloos en voor weinig geld naar binnen gewerkt. 

De avond is aangebroken en we zitten met vele Nederlanders aan picknicktafels te kletsen in onze tuin van het hostel. Ik zit vreselijk te genieten van de afkoelende temperatuur, fijne muziek, de gezelligheid en lekkere drankjes. Rond 22:00 uur beslis ik dat het genoeg is geweest, en ga ik lekker in mijn bedje liggen. 

Acclimatiseren - chillstand: Na een hele nacht aan een stuk door te hebben geslapen, ga ik lekker ontbijten en ontmoet ik daar weer vele Nederlanders. Samen met een nieuwe Sophie, (Sophie-2) en een stel leuke brabanders liggen we lekker bij het zwembad vandaag, gaan we weer even de hort op voor een lekkere lunch en genieten we van het heerlijke weer. Het is bizar hoe snel en gemakkelijk je hier contacten legt en hoeveel lol je hebt met mensen die je gisteren nog niet kende. Jens en Jelle uit Brabant maken mij vreselijk aan het lachen, en de lol en leuke gesprekken met de blije Sophie maken dat ik al snel ondervind hoe verleidelijk het is om je plan aan te passen als je het eenmaal leuk hebt met mensen. Maar, bedenk ik mij, ik doe deze reis met mezelf, in m’n alleentje, en ik doe dus ook lekker wat ik wil! En door! 

Op het moment van schrijven zit ik in de nachttrein van Bangkok naar Chiang Mai (in het noorden van Thailand) en begint mijn volgende avontuur!